Rab Seytana Dedi ki...

Suan o kadar kendi icimde dingin ve doyum hissediyorum ki...Biraz once yine tiyatrodan geldim. Farkindayim Ankara'ya geldim geleli dogru durust bir post bile yazmiyorum... Acikcasi kendimi kaybedercesine calisiyorum, bugun yine mesaiye kalmistim. Sonra bir anda hatirladim, daha onceden bugune tiyatro bileti almistim, bugun kendime kucuk bir mola verdim ve solugu hemen tiyatroda aldim. Benim icin buyuleyici bir dunya. Evime geldim, arada kitabimi okudum, simdi guzel bir muzik dinliyorum ve ara verdigim bloguma donuyorum.
Oyuna gelecek olursak, Seytan bir rock yildizi olarak karsimiza cikiyor. Oyunun basinda kim oldugunu soylemiyor ve sonra itiraf ediyor kimine gore iblis kimine gore seytan kimine gore de Lucifer. Seytan seytanligini iki kisi uzerinde yapmaya calisiyor. Birincisi hic bir gunah islememis olmasina ragmen, aci ceken Eyup Peygamber. Ikincisi ise Zeus'a, Tanri'sina cesitli oyunlar oynayan  Sisyphus. Seytan, Tanri ile iddaya giriyor.Oyun boyunca seytan sabriyla dillere destan olan Eyup Peygamber'in baskaldirmasini, Sisyphus'un ise Tanri'sindan af dilemesini istiyor. Arada sordugu sorular ile, soyledigi sarkilardaki sozler ile, kisileri dusunduruyor. Oyun boyunca Eyup ile Sisyphus'un akli karisiyor. Sonucta Tanri kazaniyor. -mi acaba?

Oyun bence cesur bir oyun. Seytan rolundeki Durukan Ordu zaten oyunculugu ile odul almis bir oyuncu. Kesinlikle performansi cok basarili. Bir yandan gitar calip sarki soylerken, bir yandan olabildigince sempatik bir seytan oluyor, muzigin inis ve cikislarina gore, ayakkabilarinin cikardigi sesler ile cok guzel eslik ediyor. Ayrica, Eyup Peygamber'i canlandiran oyuncunun da saksafon calmasini takdir ettim.

Dekor bakimindan benim icin siradan bir oyun. Eyup'un esini oynayan kisinin sarki soyleme perfomansini da sevmedim. Amma velakin...Dusundurucu ve cesur bir oyun.Ayrica, basroldaki Durukan Ordu'nun oyunculuk performansi acisindan doyurucu bir oyun. Tavsiye ederim.
fotokaynak