Balerinden sonrasi beni asar

Ben hayatta risk almayi sevmeyen, her seyin kontrolumun altinda olmasini isteyen birisiyim. Cocukluktan itibaren fazla sorumluluk sahibi ve fazla kontrol odakli bir tiptim. Bugune kadar degismedi galiba da degismeyecek. Cocukken bin bir hevesle gittigimiz lunaparkta benim binebildim maksimum eglence oyuncagi balerindi. Itiraf ediyorum hayatimda gondola bile binmedim.Muhtemelen Disneyland'a gitsem, o heyecanli seylere bakar bakar gelirim korktugum icin. Ammmmmaaaa velakin...........Nasil oluyor da anlamiyorum...Tatile motosikletle gitmeyi kabul ediyorum. Korkmuyor muyum? Aslinda deli gibi korkuyorum. Cunku bu kadar uzun yol yapmadim. Dayanabilir miyim? Sicaktan bunalir miyim? Uykum gelir mi? Korkar miyim? Bu sorularin cevaplarini bilmiyorum. Hayatta rahati seven bir insan olarak ucak, otobus veya arabayi tercih edebilecekken, en ufak riskli seyden bu kadar korkarken, ben-galiba cildirmis olmaliyim- motosikletle tatile gitmeyi kabul ediyorum. Nedeni cok basit. Esim motosiklete binmeyi o kadar cok seviyor ki, benimle motosiklet tatili yapmak istiyor.Esasinda motosiklette ruzgari hissettigim zaman ve saatlerce yol yapmadigimiz zaman ben de gayet keyif aliyorum. Herhalde boyle oluyordur baskalarina, karsindaki insani o kadar sevince, O'nu mutlu gormek icin,elinden geleni yapmak istersin. Galiba boyle bir sey. Motosiklete binen tanidiklarimdan biri, esinle motosiklet uzerindeyken, o an bir kader birligi yapiyorsun demisti. Bu sozun ne kadar dogru oldugunu dusunuyorum. Esimi cok seviyorum ve O'nun da hayattan keyif aldigi seyleri yaparken yaninda olmak istiyorum. Balerinden otesine binemeyen ben, motosikletle tatile cikiyorum.Bazen kendime ben de sasiyorum:)
fotokaynak