Sayfalar

5 Temmuz 2011 Salı

Ne zaman buyuduk biz ne zaman?

Kucukken bizi ne mutlu ediyordu veya ne uzuyordu? Yalniz miydik yoksa cok muyduk? Bazen bir bebegi digeri ile konustururken hayal gucumuz ile coktuk.  Sokakta saklambac oynayan elime mum diksin derken coklar icinde birdik. Tek basimiza saklanirdik, kendimizce en iyi saklanma koseleri bulurduk, nefesimizi bile tutardik bizi bulmasinlar diye...Yine de bizi bulsunlar isterdik, unutmasinlar orada. Adimizi soylesinler...Cocukken mutlulugumuz da mutsuzlugumuzda ne kadar cabuk degisiyordu ve galiba en guzel yani uzuntulerimiz kisa suruyordu. Peki simdi diyorum....
Ne zaman buyuduk soyle ne zaman?

Bu fotografi zamaninda bilgisayarima kaydetmisim. Kaynagini yazmamisim:( Bana bu hisleri cagristirdi, paylasmak istedim.
Yazan Sahsiyet at
Yazinin konusu sunlari icerir

8 yorum:

  1. kağıt faresi5 Temmuz 2011 22:00

    çocukken hep büyümek isteriz ama büyümenin o kadar da güzel birşey olmadığını hep iş işten geçtikten sonra anlarız. çocukken daha kolay adapte oluyoruz herşeye, mantıklı sebepler aramadan olduğu gibi, aynen içimizden geldiği gibi yapıyoruz. keşke hep öyle mı kalsaydık acaba diye sormadan edemiyorum. ve ebildiğim bişey var, büyüdükçe yalnızlaşıyoruz. ve yalnızlık büyüdükçe daha çok koyuyor.

    YanıtlaSil
  2. Nameless5 Temmuz 2011 22:42

    gecen gun teniste 3. sınıfa giden bi kız vardı onu görünce boye seyler cagrıstırmıştı bendede. Mutluluklarımızda mutsuzluklarımızda o kadar coktuki coğunu hatırlamazdık bile. buyudukce mutluluklarımız sayılabilir mutsuzluklarımızsa sayılamayacak hale geldi.. ne ara buyuduk ya?

    YanıtlaSil
  3. severim deliyi6 Temmuz 2011 03:15

    bu sefer curcunadan çıkan sözler farklı bi güzel..saklandığımız yerde unutulmamak umudunu taşıyorum..birileri tarafından hep bulunmak,hep aranmak..

    YanıtlaSil
  4. Seda Maç7 Temmuz 2011 00:05

    bildiğin bunalıma girdim olmadı amaa =))) olsun yaşlandım ama içim hala çocuk =)güzel paylaşım olmuş kuzum öperim mucx

    YanıtlaSil
  5. pembe fiyonk7 Temmuz 2011 01:27

    büyümenin bi b.k olmadığını anca büyüyünce, iş işten geçince anlıyoruz :(

    YanıtlaSil
  6. beni güney koreye uçur7 Temmuz 2011 10:29

    Küçükken herşey harikaydı. -dert, tasa, kafaya takma huyu yoktu. Çünkü çocuktuk, tek istediğimiz eğlenmek, sokakda oynamaktı. Ne zaman büyüdük, hayat bok oldu zaten.

    http://kacikturuncu.blogspot.com

    YanıtlaSil
  7. Yasemin7 Temmuz 2011 20:29

    Severim deliyi: Bu ara icim ayri bir curcuna.Degisik bir ruh halindeyim, curcunadan ortaya cikanlar bunlar

    Rococosh: Sana bunalim yakismaz canim:) Seni hep rengarenk olarak dusundugum icin bunalimi sana yakistirmam:)

    Pembe fiyonk:Niyeyse oyle iste! Gercekten bazi seylerin degeri kaybedince ortaya cikiyor

    Beni Guney Kore'ye Ucur: Sokakta oynadigim gunleri ozluyorum, korkularimizin, uzuntulerimizin bir oyuncak, bir cikolata oldugu gunleri. Bazen de diyorum ki daha da buyuyunce bugunlerimi mi arayacagim? Oyleyse buyumek istemiyorum

    YanıtlaSil
  8. Yasemin7 Temmuz 2011 20:31

    Soluk: Gercekten oyle, biz buyuduk ve kirlendi dunya

    Nameless: Esasinda mutlu oldugumuz anlar o kadar az ki ona ragmen dusunsek hatirlayamayiz. Mutsuz oldugumuz anlar da o kadar cok olmasina ragmen hatirlamadan yapamayiz:(

    YanıtlaSil

Yazımı okuduysan, yorum bırakman beni mutlu eder.

Kaydol: Kayıt Yorumları (Atom)