Sayfalar

30 Mayıs 2018 Çarşamba

Ölüm


Ölüm ne kadar garip bir şey! Daha belki birkaç dakika önce sohbet ettiğiniz sevdiğiniz ile bir daha sohbet edememek… Sadece bir nefes….Karşında bedenen dursa bile, nefes gidince….Yok olmak….Ölümde beden soğukluğu diye bir şey varmış…Yani sevdiğiniz insan karşınızda boylu boyunca yatıyor ve siz ona dokunduğunuzda esasında buz gibi olduğunu hissediyorsunuz.

Her ölüm sanırım erken ölüm…Normalde 80 yaş civarındakilere, ooo göreceğini görmüş der üzülmezdim, sevdiği insan ölünce, öyle olmuyormuş. Sanki daha yapacak çok şey vardı ve hep yarım kaldı diye düşünüyor insan.

Telefonla arayınca, telefonun çalıp çalıp açılmaması, bir daha yolda denk gelmeyecek olmak…Her şey biranda boş geliyor...

Keşke dememek için, sevdiğimiz insanlara onlara değerli olduklarını hissettirmek, bencil olmamak, bazen kendimiz keyif almasak bile, onları mutlu edecek şeyleri yapmak, bol bol sarılmak, sohbet etmek, kalp kırmamak….

Her zaman “Keşke yaşasaydı, ….birlikte yapsaydık” diye cümleler her zaman olacak… Sadece gidenin de; arda kalanın da huzurlu olabilmesi için, sevdiğimiz insanların değerini bilelim.