Sayfalar

26 Şubat 2017 Pazar

Evlilikte Mutluluğun Anahtarı

Evli kişiler programlara katılınca sorarlar ya evlilikte mutluluğun anahtarı nedir diye? Herkes en başta saygı, sevgi vs bık bık soyut kavramlar sayar. Bak kardeşim açık açık yazıyorum.Hiç gizli özne, soyut kavram vs karıştırmadan, direk net!!!! Evlilikte mutluluğun anahtarı "Temizlikçi". Şimdi böyle yazınca kaba tabir gibi oldu, ister ev işlerine yardımcı deyin, ister gündelikçi. Adına ne derseniz deyin, sonuca bakarım ben.

En son diyeceğimi baştan diyeyim, çalışan bir kadınım, ama doğum iznimde vs de gördüm ki en zor
meslek var ise o da ev kadınlığı, hatta üzerine çocuk/ çocuklar var ise kat sayı çarpanı bir o kadar daha artıyor. Her gün evi topla, yemeği yap, çocukla ilgilen, eğer yapabiliyorsan bir kahve falan iç de mola ver, nefes al, hooopppp akşam olmuş. Şimdi en başta kocanda sonra sosyal çevrende direk izlenim bütün gün evdesin, dinlenmişsindir, akşama da çayı getir, çocuğu yatır, yani ne yaptın ki bütün gün evde? Direk sorulmasa da; hissettirilen algı budur! O anda içinde bir alev topu yükselir, ağzına kadar gelir ve alev topunu geri yutarsın, hiç bir şey demeden taleplere yetişmeye devam edersin. Ve her gün bir öncekinin aynısı olur. Her gün bu döngü tekrarlanır. Çalışan kadın olmak daha kolaydır. Sabah işe gidiyorum diyerek evden çıkarsın, gün içinde en azından kahve/ çay içersin, sen de çalışıyorsun ya, en azından yorgunum cevabı biraz daha makul karşılanır. Ama bu ülke topraklarında genel kabul görmüş bazı kaideler vardır ki altın yaldızlarla işlenmiştir, değiştiremezsin. Çalışsan da çalışmasan da kadınsın; tabi ki evi çekip çevireceksin, gık demeyeceksin, bir tek çalışan sen misin ki? Adam gelir koltuğuna geçer, yemekte ne var diye sorar, çalışmam lazım diyerek bilgisayarın başına geçer veya kılıf uydurmaya bile tenezzül etmiyor ise rahat rahat televizyonu açar. Yemek esnasında ola ki suyu, peçeteyi koymayı unutmuşsan, sanki Allah onu da iki bacaklı yaratmamış gibi, peçete/ su almaya sen gidersin. Allah muhafaza O yemek masasına veya kanepesine en sağlam tutkalla yapışmıştır. Yediği tabağı kaldırsa, kıyamet alameti sayarsın, bir tövbe tövbe dersin, adama tapasın gelir. Bak bir de ben de ev işlerine yardımcı oluyorum, benim gibi yapan kaç erkek var denir. Esasında tabağı makineye yerleştirme ile işin bitmediğini, tencerenin yıkanması, ocağın silinmesi, çöpün boşaltılmasına kadar bir sürü onun aklına gelmeyecek ıvır zıvır işin olduğunu bilsen de susarsın. Bu günlük işleri zaten kabullenmişsindir, zaten artık öyle hızlanmışsındır ki, o yardım edip çenesini çekeceğine, beş dakikada kendim yaparım dersin. Böyle böyle kimseye eyvallahım kalmasın diye her işi kendi üstüne alırsın,bakarsın sen 50lerinde adamın annesi gibi duruyorsun, adam fit sonuçta gamsız, sen ise çökmüş, bitmişsin. Bir de tüm işleri sen yaptıkça çenene vurur, adamın gözünde de "amma dırdırcısın" olursun.

İşte bu noktaya gelmemek, kendine de biraz zaman ayırmak için, temizlikçi kadın evliliğin mutluluk anahtarıdır. İster haftada bir ister ayda bir alın. Detaylı temizlikleri o yaptığı için, günlük yaptığın rutin temizlik/ yemek vs sana koymaz, haftasonun sana kalır. Eşine, çocuğuna zaman ayırırsın.  Tabi ki iş biraz maddiyatla alakalı, kiminin evinde yatılı temizlikçi olur, kimi bayramda bir kere zor alır veya alamaz. Ama benim anlatmak istediğim, evet iş maddiyatla alakalı olsa da; çok az da kazansam, dışarıda yemeğe gerekirse hiç çıkmam veya üzerime hiç bir şey almam, yine de temizlikçi alırım. O detaylı temizliği yaptığı için, zamanım bana kalır, daha az yorulurum ve her işi niye ben yapıyorum psikolojisinden kurtulur, daha az bileylenirim.

Bir kaç haftadır temizliğe gelen kişi rahatsız, tüm ev işleri bana kalınca, bak yazısını bile yazdım. Ben bana gelen kişinin kıymetini baştan beri biliyorum, artık ailemizden biri gibi, evin anahtarının onda olmasının yanı sıra, doğum izinlerimde mutlu olacağı şeyleri sırf onun için kahvaltıda hazırlardım, gerçekten çok düzgün bir insan. Tez zamanda sağlığına kavuşmasını diliyorum, bana da o iyileşene kadar olan sürede yaptığım ve yapacağım temizlikler için sabır diliyorum.

İşin özü, dırdırcı bir kadın olmak istemiyorsanız, hem kendinize/ ailenize zaman ayırıp; hem de mutlu olmak istiyorsanız, evlilikte mutluluğun anahtarı "temizlikçi kadın" :)

4 Şubat 2017 Cumartesi

Mavi Ev Cafe

Kahvaltı benim olmazsa olmazım...Yani üç öğün kahvaltı yiyeceksin deseler, seve seve derim. Ama çoğunlukla ne zaman dışarıda kahvaltı yapsam, keşke evde yapsaydım pişmanlığı yaşarım. Sebebi de masayı doldurmak adına koyulan kalitesi düşük kahvaltılıklar olur kimi zaman, kimi zaman da açık büfede dünden kalan zeytinyağlı vs ne buldularsa koymuşlar hissini vermeleridir.

Bugün uzun zamandır methini duyduğum, Mavi Ev Cafe'ye gittim. Dışarıdan Hansel ile Gratel'in eviymiş gibi duruyor. Eminim yazın bahçesi de çok keyifli olur, özellikle çocuklu aileler için bence çok güzel bir seçenek.

Bu sabah gittiğimizde, masamız önceden hazırlanmıştı. Bir kere burası özenli bir yer, yani tabakları kendi evinizde olunca mutlu olacağınız türden. Aynı şekilde kahve fincanından, kurabiye sundukları mini sandalyeye kadar, hepsi çok ince düşünülmüş ayrıntılar.


Kahvaltı masası ise doyuru ve göze hitap edici. Benim en başta gözümün doyması lazım:) Masaya oturduktan sonra, sahibi Figen Hanım yumurtamızı nasıl istediğimizi sordu. Tabi biz kahvaltıya başlayana kadar, sıcacık mis gibi kokan Karadeniz tava böreğimiz geldi. Bunların haricinde minik poğaçamsı ekmekler de sıcacıktı, tereyağ ile anında hüplettik.

Masada genel olarak temel diyebileceğimiz peynir, zeytin, domates-salatalık ve reçeller vardı. Diğer yandan simitten, kurabiyeye kadar güzel desteklenmişti. Çayı güzeldi, çay önemli sonuçta:)

Figen Hanım eski bankacı, emekli olunca burayı açmış. Bakmayın emekli dediğime, emekli deyince insanın aklına ton ton teyzeler gelir, Figen Hanım erken emekli olanlardan ve oldukça genç gösterenlerden. Kendisi uzun yıllardır zaten butik pastacıymış, burayı da açınca bence tam nokta atışı yapmış. Çok hoş sohbet ve sıcak birisi. Zaten cafede otururken de kendimi hep bir arkadaşıma misafirliğe gitmişim gibi hissettim.

Burada doğum günü etkinlikleri ve beş çayları vs düzenlenebiliyor. Bence çocuklar için doğum günü partisi yapmak için konsept çok uygun. Tabi diğer yandan doğum günü ile çakışmamak adına da, kahvaltıya gitmeden önce rezervasyon yapmanızda fayda var. 

Çayyolu bize uzak olduğu için, gitmemiz ancak bugün oldu. Ankara'da güzel kahvaltı için önereceğim bir mekan. Giderseniz selamımı söyleyin:)

Adres ve İletişim: Prof. Dr. Ahmet Taner Kışlalı Mah. 2760 Cad. 1072 Sk. No: 3 Çayyolu Ankara
 Tel: 0312  241 51 54/ 0533 515 79 09




1 Şubat 2017 Çarşamba

Buyrun benim

Uzun zamandır yazmıyorsun sorularına topluca yanıt vereyim istedim, evet eskisi gibi yazmıyorum ama arada bir de yazıyor olsam, adresim aynı kalsın, hala takip eden var ise, arada bir yazınca onlara sürpriz olsun istiyorum. Esasında blog geçmişime bakınca uzun yıllardır yazıyorum, 2010'dan beri. Bugün takip ettiğim bloglara bakınca, Ezgi'nin sayfasına takıldım, bakınca o da 2010'dan beri yazıyor. Hala da yazmaya devam ediyor. Yazılarını görünce mutlu oldum. Uzun zamandır takip edince, sanki tanıyor gibi oluyorsun. Çok değişik bir duygu.

Yazmadığım zamanlarım nasıl geçiyor? Bence su gibi. Biliyorsunuz bebeğim oldu. Hafta sonlarım ona ayrılıyor. Gülüşü ömre bedel. Hafta içi ise, çalışmaya başladım. İşte gün nasıl bitiyor, nasıl akşam oluyor, farkında değilim. Ama iş hayatı bana her zaman iyi geliyor. Ne kadar yoğun da olsam, alışmışım o tempoya, iyi hissediyorum.

Cuma günleri izinliyim şimdilik. Bakıcısı kızıma bakarken, ben de arkadaşlarıma zaman ayırıyorum. Kendimi ödüllendirdiğim gün. Kız kıza sohbet, alışveriş, kızsal şeyler işte:)

Geçen aylarda ilk defa bebekle yurt dışına gittim. Benim için farklı bir deneyimdi. Öncesinde hızlı trenle bir yolculuğum var. Esasında kızımı olabildiğince, hayatımıza ortak etmeye çalışıyoruz.

Arada Ankara'da yapılan organizasyonlara katılıyorum. Yeni insanlarla tanışıyorum. Son zamanlarda özellikle çocuklu etkinliklere katıldım. Sanırım yeni roller eklendikçe, yeni insanlar da ekleniyor insanın hayatına.

Bu yazıyı neden yazdım, esasında beni yıllardır takip eden arkadaşlarım var, blog olayı onlara yabancı olduğu için, takipçiler bölümünde yoklar, ama Google'a birazhayat vs yazarak beni buluyorlar:) Onlara selam olsun istedim, öperim sizi. Arada bir şaşırtıp yazarım yine.

Tarcınlı Kurabiye

 
 
 
 

Şimdi size yine efsane bir tarif vereceğim. Esasında bir nevi bencillik. Tarif burada dursun, ben de yapacağım zaman, bu tarifi nereye yazmıştım telaşına düşmeden kolayca bulayım. Bu tarif de diğerleri gibi Sibel'den:)
 
Bu kurabiyenin en güzel yanı ağızda dağılması, tabi o kadar margarin koyunca, ağızda dağılması da normal bir yandan. Diğer yanı ise, bayatlamaması, gelen misafirinize her daim kahvenin yanına çıkarabilmeniz.
 
Malzemeler:
 
4 su bardağı un
1 paket margarin
1 vanilya
1,5 fincan pudra şekeri
 
Üzerine:
3 tatlı kaşığı tarçın, 3 yemek kaşığı pudra şekeri
 
Yapılışı:
Margarini tavada eritiyoruz, sonrasında biraz soğuması için bırakıyoruz. Unu bir leğene alıp, ortasını açıp, içine eritilmiş margarini, vanilyayı ve pudra şekerini döküyoruz. Yumuşacık olana kadar yoğuruyoruz. Küçük küçük parçalar kopararak yuvarlak şekil veriyoruz. Fırın tepsisine yağlanmaz kağıt koyup, üzerine top top yaptığımız kurabiyeleri dizip, fırına veriyoruz. Hafif pembeleşince fırından çıkarıyoruz. Ayrı bir kasede tarçın ve pudra şekerini karıştırıyoruz. Fırından çıkan kurabiyeleri bu karışıma bulayıp, borcama/ kaseye vs alıyoruz. İşte bu kadar basit:)
 
Misafiriniz geleceği zaman, bir kaç gün önceden yaparsanız, hem son gün telaşı yaşamazsınız, hem de sofrada bir çeşidiniz daha olur. Afiyet olsun, yapan olursa, yorumları alayım:)