Zümrüt

Üniversiteye hazırlandığımız yıllar, apartmanın giriş katına iki üniversite öğrencisi taşındı. Biz tabi o dönem liseli olduğumuzdan, bu kızlara özeniyoruz, sonuçta üniversite kazanmış, başka şehre gelmişler, ev tutmuşlar, ayakları üstünde duruyorlar vs vs. En başta taşınırken gördük, sonra bir iki kere oturmaya gittik, yalnız kalmasınlar diye evde ne yemek varsa götürdük. Aradan bir kaç hafta geçti, kızların biri memlekete gitti, evde sadece diğer kız var. Biz de apartmandaki diğer yakın arkadaşımla kızı ziyarete gittik. Eve iyice yerleşilmiş, üniversite evlerinin vazgeçilmezi duvarlara fotoğraflar asılmış.Kız fotoğrafların önünde iken, kişileri tanıtıyordu. Bir fotoğrafın önünde durdu, sanki kızı bizim tanımamız gerekiyormuş gibi ismini söyledi. Biz de hiç bir şey anlamadık, sonuçta daha dün bir bugün iki nasıl ortak arkadaşımız olacak ki... Ama söylediği isim de bir hayli tanıdık, meğersem ev arkadaşı olan kızın ismiymiş. Ama bizim gördüğümüz kız ile fotoğraftaki kızın alakası yok. Bizim oralarda fotoğraf çektirince, photoshoptan anladığın sadece bütün yüzü aynı renk yapmaktı, bu kızı photoshop yapmakla kalmamış, bambaşka birşey yapmışlar. Kız o yıllarda görmediğimiz şekilde,normalde kahverengi gözlü iken, fotoğrafta mavi gözlü olmuş,  saçlara ışıltılar gelmiş, yüzü desen bildiğin bebek olmuş. Hatta ne bebeği taş, taş!!! Biz de hayatında ilk defa fotoğraf görmüşler gibi fotoğrafın önünde bir saat kalakaldık, bizim oralar küçük yer, bir fotoğrafçı olur, herkes orada fotoğraf çektirir, hatta yoldan geçerken kendi fotoğrafını ertesi gün vitrinde bile görebilirdin. Meğerse bizim oralara o dönemde gelmeyen teknoloji, İstanbul'da Zümrüt diye bir fotoğrafçıya gelmiş, "çirkin hatun yoktur, photoshopsuz hatun vardır"ın kitabını yazmış. İşte şimdi cebimizde cep telefonunda çektiğimiz fotoğraflarda bile şekilden şekle girebiliyorken, eskiden her şey ne kadar ulaşılamazdı diye insan düşünmeden kendini alamıyor. Özetle , işte buralar hep tarlaydı.....