Doğuma Az Kala

Ece'ye kavuşmamıza çok az kaldı, neredeyse saatler sonra bu evde 3 kişi olacağız. Hala inanasım gelmiyor. Sanırım doğurup emzirene kadar da anlamayacağım.

Bugüne kadar 38 hafta 2 gün geçmiş. Nasıl geçti hiç anlamadım. Çok şükür rahat bir hamilelik geçirdim. En başlarda çok hafif mide bulantılarım oldu, 3. aydan sonra onlar da geçti. Başlarda canım daha çok karbonhidrat ağırlıklı beslenmek istiyordu. Hamileliğim süresince çok iştah açılmam olmadı. Toplamda 14 kilo gibi aldım. Canım ne istediyse yedim, özellikle de Zeynel'in vişne ve limonlu dondurması hamileliğimin baş tacı oldu. Hiç aşermedim, hiç eşime canım şunu istedi, koş yetiş al demedim.

Hamilelik öncesinde ne yaptıysam yapmaya devam ettim. Yemek, alışveriş vs bugüne kadar aynen devam:) Peki hep mi sorunsuzdu? Tabi ki değildi, hamileliğimin başlarında bebeğimin beyninin iki lobunda da kistler tespit edildi. Yaşım da 30 üstü olduğu için, doktorumuz muhtemelen kendiliğinden geçecek ama risk almayalım, amniyosentez yapalım dedi. Amniyosenteze en başta çok karşı olsam da, bir kaç dakika içinde karar verip, aminiyosentez testi yaptırdık. Sonuçların çıkması 20 günü bulduğu için, 20 gün nasıl geçti ne siz sorun ne ben söyleyeyim. Doktora bebeğinizin yüzünü görmeye, kilosunu duymaya vs gidiyorsunuz, sonra hiç hesapta yokken kistlerden bahsediyor. Kistler hakkında hiç bir bilgimiz yok iken, bir anda kendimizi internette kistleri araştırır bulduk. En başlarda çok üzüldüm ama sonra içime bir ferahlık geldi. Hiç bir şey çıkmayacak, temiz çıkacak diye. Sonunda da şükür öyle oldu.

Hamileliğimin 7. ayında çok fena üşüttüm. İlaç kullanamadığım için, bitkisel, koca karı ilacı vs ne varsa hepsini yaptım. Nafile geçiremedim, 2. hafta da geçmeyince doktorumun da onaylamasıyla antibiyotik kullandım. Kullanırken vicdanen rahatsız olsam da, antibiyotikten sonra hızla iyileşince, iyi ki kullanmışım dedim.

Hastalığımdan sonraki haftalarda bebeğimin kilosu, olması gerekenden daha az çıktı. Sonraki hafta yemeğe iyice asıldım, bebek kesin çok kilo almıştır diye beklentiye girdim, ikinci gidişimde daha da az kiloda çıkması beni delirtti, moralim çok bozuldu. Sonuçta bebeğin alacağı kilo, gelişimi tamamen bana bağlı, insan kendini çok fena sorumlu hissediyor.Neyse zamanla kilosu da normale geldi.

Ve en son, bebeğimin duruşunun ters olduğunu, dolayısıyla sezeryan olacagımı öğrendim. En başta üzülsem de, şimdi hayırlısı buymuş diyorum. Bu nedenle, bebeğimize kavuşacağımız tarih belli. 16.06.2016.

Bebek sahibi olmak çok büyük sorumluluk. Bir insana şekil vermek, eşinle orta noktada buluşmak, hem içinde bulunduğu toplumun parçası olmasını sağlamak hem de başlı başına ayrı bir birey olmasını sağlamak. Hayat onun hayatı ama belirli bir süre, yönlendiren biz olacağız. Sağlıklı bir kişi olmasının yanında istediğim şey mutlu bir birey olması, ne yaparsa yapsın mutlu olsun ve Allah O'nu iyi insanlarla karşılaştırsın.

fotokaynak