Sayfalar

7 Ocak 2011 Cuma

Az Kalsin Ameliyata Yetisemiyordum

Annem(esimin annesi) bugun varis ameliyati oldu, guya yaninda olacagim, ben de isten izin aldim, , ameliyat saat 14:30'da, Ankara'da. Benim ucagim ise sabah 09:00'da. Tabi daha saatler var, evde bulusacagiz, sonra hastaneye gidecegiz. Kontrol delisi oldugum icin, saatler oncesinden evimden ciktim. 09:00 ucagi icin 06:45'de havalimanindaydim. Buraya kadar her sey normal. Lounge'da kahvalti yaptim, bekleme salonuna gittim.Ekranda 20 dakika gecikme yazdi. Hadi 20 dakika bir sey degil dedim. Neyse ucaga bindik. Ucagin normal park yerlerinde degil de, bakim bolumunde olmasi, dikkatimden kacmadi. Ama uykulu bir halde oldugum icin, hemen gittim yerime oturdum, hafif hafif uyuklamaya basladim. Biraz zaman gecti, pilot anonslara basladi, ucagin inis takimlarinda bir sorun varmis, tamir ediliyormus, bekleyecekmisiz vs. Bekle, bekle nereye kadar... Bir de Ankara ucagi, siz dusunun millet takim elbiseli, belli ki is icin gidiyorlar, bazi yolcular toplanti amacli gittikleri icin, toplantilarini kacirdilar ve ucaktan indiler, biz de herhalde kalkacak diyoruz, iceride bekliyoruz, ara ara pilot anons yapiyor, bir yandan ben de yavastan yavastan supheye dusuyorum yani simdi bunlar tamir edecek ama ya ucak duserse vs gibi dusunceler de aklimdan geciyor. En sonunda yani 1 saat 15 dakika ucagin icinde oyle bos bos oturduktan sonra, tamir edilemedigi ve baska bir ucaga alinacagimiz soylendi. Tekrar ucaktan inip, otobuslere bindik, havaalanina girdik, dogru durust bilgi de vermiyorlar. 11:10 'da yeni ucagin kalkacagi soylendi. Ben de ameliyata gidiyorum sonucta, esimin kardesi izin alamadigi icin ben  gidiyordum, ben de gidemezsem, annem tek basina ameliyata girecek.Varis ameliyati basit bir ameliyat olsa da tek basina ameliyata girmek insanin ister istemez psikolojisini bozar. Tabi bu arada da inanilmaz bir telefon trafigi yasiyoruz. Benim yetisip yetisemeyecegim de belli olmadigi icin, esimin kardesi sartlari biraz fazla zorlayarak izin aldi. O annesiyle beraber hastaneye gitti. Benim guya 09:00'da olan ucagim da 11:45'de kalkti. Ankara'ya vardigimda 12:50 idi. Atladim taksiye, sofore mumkun olan en hizli suratte gidelim diyorum, adam radar var diyor, o kadar basamam diyor. Az kalsin ameliyata yetisemiyordum. Herhalde ucu ucuna yetismek boyle bir sey. Simdi her sey yolunda ama ben bitmis bir haldeyim, cok yorgunum ve butun gun fazlasiyla gerildim. 

5 yorum:

  1. can sIkici bir durum ama neyseki ucu ucunada olsa yetismissin ..cok gecmis olsun..

    (biz gec kalsak ucak kapilari kapanir asla acilamaz ama onlarda bir problem ciksa nolcak halletmeye calisiyoruz der gecerler hic dusunmezler ne acelemiz oldugunu umarim bu gecikme icin birsey yapmislardir musterilerine..)

    YanıtlaSil
  2. Enk aynen oyle, butun gun oldum oldum dirildim stresten. Ucaktan inmek isteyenlerin ucak parasini odediler. Ama belki o adamlar yetistigi toplantilardan milyon dolarlar kazanacaklardi onu kacirmis oldular:( Yani en bastan aksiyon alip, yeni ucak hazirlamis olsalardi, kimse bu kadar gecikmeyecekti. Neyse tall, grande, vendi... Bitti gitti:)

    YanıtlaSil
  3. stres zaten insani bitiriyor,dedigin gibi ince bir dusunceyle davranmak verdikleri paradan cok daha önemli ..

    YanıtlaSil
  4. Bir an okurken yetişemiyeceğinizi düşündüm neyseki yetişmişsiniz.Çok geçmiş olsun.Dönüşte aynı aksilikler olmaz inş.iyi bir haftasonu sizinle olsun

    YanıtlaSil
  5. Icimizdeki karnaval cok tesekkur ederim. Yetisemeseydim herhalde asabiyetim tavan yapardi ve bu yazinin dozu buranin amacini asardi. Yani Allahtan yetistim diyorum:)

    YanıtlaSil

Yazımı okuduysan, yorum bırakman beni mutlu eder.